los amiguitos de menbol

Vrijdag 23 april 2010

Heel de bende staat klaar om te vertrekken Jorien, Rulan, Femke, Nayara, Lisa. Martine, Loes, Bianca zijn onderweg en net op tijd om mee te rijden.  De auto wordt volgeladen, karton, potten en flesjes, schorten, plastiek, … De kleuters komen toe en zijn een beetje overweldigd door de aanwezigheid van zoveel tia’s (tante). De juffen noemen de stagiaires hier tia Lisa, tia Nayara en tia Fen (dat is Femke, maar voor een Ecuadoriaan blijkbaar niet uit te spreken).

De kleuterleidsters in spe beleven de leukste dag tot nu toe en Jorien en de vroedvrouwen assisteren bij het schmincken en voelen zich helemaal thuis tussen de kleuters. Rulan haalt zijn hartje op met toestanden in en om het schooltje te fotograferen. Ook de juffen zijn enthousiast over de creatieve dag die de stagiaires georganiseerd hebben. Op de terugweg wordt het voornemen gemaakt om dit de komende weken te herhalen, om te beginnen minstens één dag per week. Ze hebben het gevoel eindelijk toch iets zinnigs te hebbe kunnen doen en de tijd is gevlogen. Aan de organisatie kan nog wat bijgeschaafd worden, maar de eerste stap is gezet.

Na de middag wordt er tijd gemaakt om de kamers te poetsen en nog wat computerwerk te doen. Op de site van relaciones internacionales lees ik dat zelfs het visum dat ze ons bij de vreemdelingenpolitie aanraden om aan te vragen niet langer dan 90 dagen geldig is. Ik begrijp hieruit dat het geen zin heeft om alle papieren hiervoor in orde te brengen en drie dagen heen en weer te hollen. Ik vraag Maria Fernanda om me te helpen bij het vinden van de juiste informatie, maar de kantoren zijn al gesloten dus dat wordt iets om maandag terug op te pakken.

Er moeten nog eens inkopen gedaan worden voor het weekend en sinds ons geheime shopclubje opgericht werd is dat een aangename bezigheid geworden (motto van ons clubje: wie boodschappen doet krijgt een beloning). Toch besluiten we een lijstje te maken, zodat we pas maandag terug moeten naar de Riocentro.

Met de pick-up geraken we niet weg, iets met de batterij waarschijnlijk want het contact geeft niets en ook de automatische vergrendeling werkt niet. Maria Fernanda verwittigt Roberto die morgen komt kijken wat er mis is.                                                    
Zij heeft ook nog eens gebeld met Israriego, de firma die het irrigatiesysteem geleverd heeft, want de deksels van de watertanken ontbreken nog steeds en het is belangrijk dat er niet teveel vuil in komt, om de irrigatieslangen niet te verstoppen. In de late namiddag worden de ontbrekende delen dan geleverd.

De festiviteiten voor het afscheid van Jorien, die zondag vertrekt, worden geregeld. Vanavond plannen ze een avondje stappen naar Las Peñas. Ik twijfel of ik mee zal gaan, maar ga op zoek naar het juiste vervoer om hen heen en terug te brengen. Carlos kent wel iemand in de buurt met een camionette en ik vraag hem me zijn telefoonnummer te bezorgen. Ik spreek met hem af dat hij ze om 10.30u komt halen en om 3u aan Las Peñas terug ophaalt. Ik kan op mijn twee oren slapen en iedereen is content.

Op het menu staat voor de verandering pasta met ‘camarones’ (scampi) in roomsaus, deze keer met spinazie. In afwachting van een avondje stappen worden en nog wat spelletjes gespeeld. Het avondje stappen eindigt met een poolparty in de Casita.

Advertentie