Voor de zevende keer is het studentenproject van start gegaan.

Van begin februari 2016 tot eind april zullen Lotje, Kim (Pedagogie van het jonge kind van Artevelde Hogeschool), Zoë, Britt, Leen(lerarenopleiding kleuter van Thomas More), Rozanne (lerarenopleiding lager Thomas More), Julie (ergotherapie Artevelde), Kim, Machtelijn en Inse (Sociaal werk Artevelde) stage lopen.
Zes van hen logeren zoals alle jaren in Casita Belga, de overige vier logeren in de nieuwe studio’s van de Fundación Eslabon Social in Alborada (een wijk aan de andere kant van de stad.
De eerste stagedagen zijn al achter de rug en zijn zoals gewoonlijk ook erg zwaar door de aanpassing aan het uur, het klimaat, het eten, de cultuurverschillen in het algemeen. We hebben in de korte tijd dat we hier nu zijn ook afscheid genomen van Maribel, de voorzitster van de Mujeres de Lucha, een jonge energieke vrouw, die vorige maandag overleed. Het was ook voor de studenten een aangrijpende belevenis.

Tussendoor werd ook al wat tijd gemaakt om de stad te verkennen. We zijn hier aangekomen tijdens het carnavalweekend en dat is voor Ecuadorianen een feest dat niet ongemerkt voorbij gaat. De eerste twee weken zijn al voorbij en er is al enorm veel gebeurd.

????????????????????????????????????

Advertentie

Week 6

Vandaag komen de laatste twee studenten aan, Fran komt met pak en zak toe maar Kelly zal morgen nog eens moeten terugkomen want haar valies is in Panama blijven staan. De aankomst was zoals gepland om 23u30 maar door het lange wachten op de bagage is de dinsdag al even aangebroken vooraleer we aankomen in de casita. De rondleiding houden we dus voor dinsdag.

Dinsdag hebben we (de studenten onderwijs en ikzelf) een afspraak met Ricardo Koenig van het opvanghuis. Ik neem Kelly en Fran mee, zodat ze de andere studenten ineens leren kennen op hun stageplaatsen. In Cristo del Consuelo zijn de Mujeres de lucha heel tevreden met de komst van de stagiaires en we spreken af dat ze een planning zullen opmaken voor het geven van Engelse les en computerles aan de bewoners van de sloppenwijk.
In de bar Diva Nicotina in Las Peñas is het vanavond vrij podium en op aandringen van de vrienden van Nubia (die Ilona en Berten in het opvanghuis leerden kennen) waagt Geraldine zich onder hun begeleiding aan een optreden. Janeth is in de wolken dat ze mee mag en hoewel het even duurt voor er echt wat te beleven valt, zit op het einde de sfeer er toch goed in.

Woensdag hou ik me even gedeisd want maandag was de nacht al kort en gisteren lag ik er ook al niet voor middernacht in. Kelly en Fran maken hun planning op om te gaan lesgeven vanaf volgende week, de woensdag houden ze dan telkens vrij om met de oudjes een aantal activiteiten te gaan doen. Donderdag rijden we dan terug naar Cristo del Consuelo om de planning voor te stellen en de oudjes zijn heel gelukkig met het voorstel. Nadien gaan we langs de mercado Santa Teresita waar je voor 5 dollar meer groenten en fruit kunt kopen dan je in je eentje kunt dragen.

Vrijdag is dan de eerste echte praktijkdag van Kelly en Fran en omdat ik hen de vorige keren gebracht hen in ons minibusje, en ze voor het eerst met de Selectivo (stadsbus) naar hun stageplaats gaan, vergezel ik hen om zeker op de juiste plaats af te stappen, want haltes zijn hier niet echt. We gaan nog eerst even langs Maribel afspraken te maken voor hun weekplanning. Daar worden nog wat wijzigingen aan aangebracht, maar voor de rest ziet het er goed uit, Maribel heeft al heel wat kandidaten die les willen komen volgen.
Als na de middag iedereen terug thuis komt van de stage worden rugzakken klaar gemaakt want behalve Ilona die zondag haar Hilko verwacht en Laura die zaterdag haar ouders verwacht heeft iedereen een weekendje Cuenca gepland. Om drie uur kan het eerste groepje dan vertrekken, en stapt de hele meute in het busje om vanuit de busterminal van Guayaquil de bus naar Cuenca te nemen. Céline en Joke komen pas later thuis, die willen hun stage-uren nu halen om op het einde van hun verblijf nog wat verlof te kunnen nemen. Wanneer ze om vijf uur thuis komen en merken dat de anderen niet op hen gewacht hebben en bovendien een taxi naar de busterminal moeten nemen omdat ik het niet zie zitten om hen (op vrijdagavond op het spitsuur) nog eens naar daar te brengen met het busje, besluiten ze hun bezoek aan Cuenca een weekendje uit te stellen.
In de veronderstelling dat iedereen naar Cuenca zou gaan heb ik met Ilona en Laura afgesproken om vanavond in La Resaca te gaan eten op de Malecon. Dat wordt dus een lekker en gezellig etentje.

Zaterdag moet er dringend voer voor de varkentjes gebracht worden naar de haciënda. Bovendien moet er voor de werken in de casita nog wat materiaal gehaald worden. Omdat vorig weekend heel veel regen gevallen is in Guayaquil (ik zat toen met de studenten op Isla Puná en heb dat pas gemerkt op de terugweg) meldt Sebastian in de loop van de week al dat het waterreservoir terg volledig gevuld is, dat is geleden van 2012! Ik wil dat dus wel even met mijn eigen ogen gaan vaststellen en besluit om mee te gaan met Geovanny en Jorge. Op de weg langs het kanaal wordt al snel duidelijk hoe het water heeft huisgehouden. Hele stukken weg zijn weggespoeld, de kanten afgebrokkeld, modderstromen over de weg gespoeld, diepe geulen gegraven door het stromende water. Het wordt een hobbelige tocht en aan het brugje zijn de aanwijzingen van Don Leon nodig om niet met de wielen naast de brug te belanden. Dat is dus het slechte nieuws, het goede nieuws: overal ziet alles enorm groen (wel meer dan 50 tinten groen), alles groeit weelderig en … de eerste twee stukken ananas hebben de kop opgestoken, maar ook de watermeloenen, meloenen, komkommers, sla, … alles groeit en … de vijver zit na een aantal jaren van droogte terug vol. Dit maakt dus ook dat het graafproject en de aanleg van het buizensysteem vanaf het kanaal minstens een jaartje kan uitgesteld worden.
In de namiddag komen er alweer dreigende wolken aan dus we besluiten om op tijd terug te vertrekken om niet vast te komen zitten en dat was een wijze beslissing. Niet lang na onze thuiskomst breken de wolken opnieuw open en wordt het zwembad gevuld tot over de rand.

meer foto’s

 

 

 

 

 

Week 5

De werkweek is weer begonnen. Ondertussen zijn de docenten vertrokken en zondag kwamen dan Greta en Jos aan vanuit België. Zij gaan op bezoek bij Inti Sisa in Guamote en wilden eerst twee dagen bij ons logeren en Guayaquil bezoeken (malecon, Las Peñas, …)

Vandaag komt uiteindelijk een technicus van CNT (de Ecuadoriaanse Belgacom) om de internetverbinding na te kijken. Het lukt uiteindelijk om de vaste verbinding terug bruikbaar te maken en er is wifi als we naast de modem gaan zitten, dus niet zoals ze beloofd hadden over de hele casita bereikbaar. Maar we zijn al tevreden met wat we hebben en kunnen terug werken.

’s Avonds nemen we even de tijd om een planning op te maken voor de uitstappen die de studenten nog willen doen tijdens de komende weekends en nadien wordt de volgende dag voorbereid: vertalingen, afdrukken, materiaal klaarleggen, …

Ondertussen gaan ook de verbouwingswerken onverminderd voort, hetgeen de rust in de casita niet ten goede komt. De slijpwerken zorgen voor een hoop stof, dus er wordt constant gepoetst en weer vuil gemaakt. Het regenseizoen is nog volop aan de gang en met het heen en weer geloop van werkmannen is ook trappen vegen als dweilen met de kraan open.

Woensdag is het 1 april (día de la broma) en de verjaardag van Fernando. Daar hoort dus taart bij en mamie zorgt voor het middagmaal en zet daarvoor haar beste beentje voor zoals gewoonlijk trouwens.

Donderdag wordt een dringend bezoek aan de tandarts ingelast want Laura heeft pijn en de tand moet ontzenuwd worden, wat een heuse operatie inhoudt.

Vrijdag wordt er weinig gewerkt (viernes santo wordt harder gevierd dan Pasen zelf) maar er wordt wel fanesca gegeten, een gerecht dat in heel Ecuador op ‘goede vrijdag’ op het menu staat.

Zaterdag vertrekken we dan voor het uitgestelde weekend naar Isla Puná. Hierover spreken de beelden hopelijk voor zich. foto’s

 

 

 

week 4

meer foto’s

Na het ontbijt met de docenten van KdG maken we een planning op om de verschillende stageplaatsen te bezoeken. Morgen dinsdag hebben we een afspraak met Isabel van de Junta de Benificencia en Ricardo Koenig van het kinderhospitaal Leon Becerra wil ons vandaag wel ontvangen. Het wordt voor de docenten een verhelderende ontmoeting en we gaan natuurlijk ook even op bezoek bij Céline en Joke die eruit zien als ‘verdaderas enfermeras’ – echte verpleegsters – met hun kapje op.

Na het bezoek aan het ziekenhuis, vermits we niet zo ver van de Malecon  2000 zitten, gaan we nog even op verkenning langs de Guayas en nemen de lunch dus ook ineens langs het water. De namiddag is al serieus gevorderd wanneer we in de casita aankomen en we wachten nog even op de thuiskomst van de studenten om samen naar de Rio Centro (winkelcentrum) te gaan waar iedereen geld kan afhalen.

’s Avonds is er dan nog een grondig overleg tussen de studenten van KdG en hun docenten, terwijl de studenten van de lerarenopleiding hun activiteiten voor de volgende dag voorbereiden.

Dinsdagmorgen heb ik Isabel uitgenodigd met haar medewerkers Ketty en Magri voor een ontbijtvergadering met de docenten. Nadien rijden we met het buske naar de kraamkliniek Enrique Sotomayor. Daar krijgen we een rondleiding en uit het gesprek met de directeur blijkt dat de wetgeving zodanig gewijzigd is dat aan de stagiairs geen gelegenheid meer mag gegeven worden om zelf bevallingen te doen, dat dit enkel kan door een gediplomeerd dokter of vroedkundige. Om die reden wordt dan ook besloten dat Renée en Thaïs de laatste stagiairs vroedkunde zijn van KdG die in de Sotomayor stage gelopen hebben. Na aandringen krijgen we de toestemming om de, met vroedman José als gids, de bevallingszaal te bezoeken. Hij heeft niets dan lovende woorden over voor de vroedkundigen, maar bevestigt dat de wetgeving erg streng geworden is.

 

Na ons bezoek aan de Sotomayor lopen we nog even over de ‘Mercado de las cuatro manzanas’ – de ‘markt van de vier appels’ waar Kristel een hangmat koopt voor haar zoon en waar we aan een ‘jugobar’ – ‘versvruchtensapkraampje’ nog even napraten.

Na de middag komen de studenten lerarenopleiding één voor één tevreden terug van hun stage. Dat is niet elke dag het geval, maar vandaag is blijkbaar voor iedereen zonder al te veel frustraties verlopen.

Woensdag staat dan Luis Vernaza op het programma waar Kristof en Laura stage lopen. Het gesprek tussen het hoofd van de dienst verpleegkunde en de afgevaardigde van verpleegkunde van Karel de Grote verloopt heel constructief en verhelderend. Isabel heeft ons nadien nog uitgenodigd om een ceremonie bij te wonen van de overhandiging van een donatie van 50 rolstoelen. De Mercado Artesanal is vlakbij en dus profiteren de docenten ervan om daar nog wat souvenirtjes op de kop te tikken. Door het schoeisel (aangepast aan de ceremonie maar niet voor een fikse wandeling) beperkt het ‘sightseeing’ zich vandaag tot het bezoek aan de ‘Mirador de Bellavista’ en het winkelcentrum ‘Rio Centro’, waar we ook een aantal stagiairs tegen het lijf lopen.

Donderdag is de consultatiedag van dokter Ricardo aan de sloppenwijk Cristo del Consuelo.

Samen met de docenten ga ik daar een kijkje nemen, maar we bezoeken ook nog eens de kinderopvang en stoppen ook aan de school om een brief af te geven van Berten. Die moet voor zijn onderzoeksproject voor school een enquête afnemen van een 60-tal 11-12jarigen en moest hiervoor eerst een aanvraag doen aan de directeur. Die is er niet, dus we zullen deze namiddag nog eens moeten terugkomen. Na Cristo del Consuelo is dan het leguanenpark en het centrum van Guayaquil aan de beurt voor een bezoek. Na de middag staat Isla Santay op het programma, maar daar moet ik de docenten aan hun lot overlaten om met Berten op zoek te gaan naar de directeur van de overheidsschool in Cristo del Consuelo. Het hele team van de namiddag is aanwezig behalve de directeur. We worden heel hartelijk ontvangen maar moeten toch onverrichterzake terug naar huis. Ze stellen voor om morgenvroeg om 8u nog eens terug te komen.

’s Avonds worden de plannen voor het weekend dan concreet gemaakt. Er is een feestje gepland zaterdagvoormiddag in het opvanghuis waar een groot deel van de studenten naartoe wil en we spreken af om dan na de middag te vertrekken voor een weekendje Isla Puná (een dun bevolkt eiland in de golf van Guayaquil).

Vrijdagmorgen wordt er dus vroeg vertrokken om op tijd op school te zijn, maar de directeur wordt uiteindelijk pas tegen 9u verwacht. Het lerarenteam waarschuwt ons al voor de heel bureaucratische en negatieve aanpak van directeur en daar worden we dus om 9 u effectief mee geconfronteerd. Er zal nog meer nodig zijn omdat Berten zijn onderzoeksproject hier zal kunnen uitvoeren. De kleuterleidsters die gehoopt hadden hier eventueel ook nog een deel van hun stage te kunnen doen, druipen ontgoocheld af.
Als we met zijn allen met de minibus naar Isla Puná willen is de aankoop van een bagagerek aangewezen, want met z’n tienen is er geen plaats meer voor de bagage. Ik ga met Geovanny op zoek naar een rek, maar dat wordt ook een frustrerende aangelegenheid. Na veel zoeken en uiteindelijk vinden van het geschikte rek, dat echter niet meer in voorraad was op de plaats waar we zochten en lang wachten tot het van een ander filiaal gebracht werd, bleek dat toch nog kleiner dan wat we gezien hadden. Drie uur na de start van onze zoektocht moesten we het dus opgeven en omdat er nog wat anders op het programma stond zowel voor mij als voor Geovanny. Werd de zoektocht uitgesteld tot volgende week.
Maja en Kristel, die morgen terug naar België vertrekken hebben mij uitgenodigd om samen te gaan lunchen en dat doen we in ‘La Resaca’ langs de Guayas. Na een frustrerende voormiddag heb ik wel zin in hun befaamde krab, maar die blijkt op, maandag is er terug, dan maar ‘corvina en salsa de camaron’ (vis in scampisaus). Om het lekkere eten te verbranden wandelen we nadien langs de Malecon en las Peñas waar we de cerro Santa Anna beklimmen.
Thuisgekomen levert het nieuws van het niet gevonden rek niet teveel commotie op, iedereen is bereid zijn bagage tot het minimum te beperken zodat alles in het busje kan meegenomen worden.
Een telefoontje naar Bolívar in Posorja om de boot vast te leggen, levert meteen alweer wat twijfel op. Hij kan ons door het springtij niet naar Subida Alta brengen, waar we gepland hadden te overnachten. Bellavista was het alternatief en dan over land met een 4×4 verder was het alternatief. Een telefoontje van onze gastheer in Subida Alta later op de avond deed ons onze plannen toch nog veranderen. Hij wou ons liefst in optimale omstandigheden ontvangen en daarvoor was dit weekend (door het springtij) niet echt geschikt. Er was heel veel rommel aangespoeld op het strand, de golven waren gevaarlijk hoog, … We besluiten onze uitstap dan maar een weekje uit te stellen.

Het feestje in het opvanghuis zaterdag gaat sowieso door, al begint het dan op z’n Ecuadoriaans een beetje later dan gepland. We krijgen een dansoptreden en nadien een heus concert met als opener de Europese hymne ‘Ode an die Freude’ die hier ‘Alegría’ heet. Miss Ecuador is ook van de partij en natuurlijk willen de studenten graag met  haar op de foto.

Na de middag wordt dan afscheid genomen van Maja en Kristel en ik breng hen naar de luchthaven voor hun terugreis.

In de casita is een Ecuadoriaans feestje gepland, dus wij maken ons uit de voeten en brengen een bezoek aan de artisanale markt. ’s Avonds gaan we eten op de Malecon en vinden nadien een leuke bar op Las Peñas. En omdat het zaterdag is, wordt hier vanavond voor live muziek gezorgd. Na één cocktail zit de sfeer er al goed in, maar we gaan toch nog voor een tweede.  Ondertussen hebben de studenten een uitnodiging gekregen van Andrea om later op de avond bij haar te komen feesten. Hoewel de bar heel leuk is, willen ze toch ook graag op de uitnodiging ingaan, maar voor iedereen de juiste outfit aan heeft, zich naar behoren heeft opgemaakt en ik met assistentie van Yaneth het juiste adres gevonden heb waar het feestje doorgaat is het al middernacht. Niet te verwonderen dat het gezelschap dan ook pas om 5.15u weer voor de deur van de Casita wordt afgezet.

Ondertussen is er hier al een dag of drie geen verbinding meer met het internet. We zijn dus aangewezen op één van de internetcafés in de wijk om mails te checken, blog op te laden, … Dat maakt natuurlijk wel dat er weer spelletjes gespeeld worden, gesprekken gevoerd worden, meer naar buiten gegaan wordt,…

Zondag wordt dus een hele stille dag met een bezoek aan de modderbaden van Baños de San Vicente met nadien een massage. De thuisblijvers werken voor school, Renée en Thaïs die morgen op tour willen vertrekken halen alles uit de kast om hun werk af te krijgen, maar ze zullen uiteindelijk de maandagvoormiddag ook nog nodig hebben.

week 3

meer foto’s

De menu voor de eerste dagen van de week is opgesteld en ik heb beloofd om al inkopen te gaan doen, zodat de late thuiskomers onmiddellijk kunnen beginnen koken. Op de ‘mercado Santa Teresita’ kan je alle fruit en groenten kopen voor geen geld, dus dat is goed besteed. De rest haal ik in ‘den Tia’. De hoeveelheden die ze hebben opgegeven lijken gigantisch dus er hoeft effectief niemand honger te lijden. Donderdag zal weer restjesdag worden waarschijnlijk.

Dinsdag start met een tropische regenbui, de studenten zullen niet droog op hun stageplaats aankomen vandaag maar ze voorzien zich van regenjassen en plastieken ponchos. De werken gaan onverminderd voort in de casita dus de rust is ver te zoeken. Er loopt hier wel 15 man te slijpen, lassen, boren, verven …

Woensdag breng ik nog eens een bezoek aan de kleuterleidsters in de kinderopvang in Cristo del Consuelo. Ik rij eerst nog langs de school daar want ik probeer al een paar dagen meester Cesar te bereiken maar die neemt niet op. Blijkt dat zijn gsm kapot is. Ook via Martha, de kleuterleidster daar kon ik hem niet bereiken. Maar hij is dus aanwezig en ik kan hem dus persoonlijk naar zijn medewerking vragen voor een onderzoeksproject dat Berten moet uitwerken om te kunnen afstuderen. Meester Cesar vertelt me dat het niet meer zo simpel is voor stagiairs om scholen binnen en buiten te lopen, we zullen eerst een officiële brief moeten richten aan de directeur, waarin de bedoeling van het project uit de doeken wordt gedaan. Hij wil er alvast graag aan meewerken, verzekert hij mij. Ik pass

eer ook nog even langs de Mujeres de lucha om het nieuwjaarskaartje dat Louise (studente van vorig jaar) stuurde via de casita maar daar al even op een postbode stond te wachten. Rosilde (de chef van de keuken) verzekerde mij dat ze de kaart zeker zou bezorgen aan de collega’s van Louise. In de kinderopvang was het al lunchtijd. De gevel en de binnenplaats die de stagiairs vorige week versierd hebben, ziet er prachtig uit!

De kleuterleidsters zijn blij ineens met de auto mee te kunnen rijden naar huis en niet de bus te moeten pakken. Ze willen deze namiddag nog graag wat materiaal gaan kopen in de Rio Centro. Geraldine is aan de beurt om te koken vanavond en om ons niet te moeten haasten om op tijd terug te zijn, help ik haar al even met de macaronischotel die dan ook klaar staat in de oven vooraleer we vertrekken. De doe-het-zelver en de papierwinkel worden afgeschuimd om de volgende dagen verder te kunnen met leuke materialen om te knutselen, … Ook de apotheker doen we aan want een goeie luizenkam en dito shampoo zijn van doen in de kinderopvang. Geraldine en Loes zijn het na meer dan twee uur nog niet beu in het winkelcentrum, maar ik hou het voor bekeken en rij met Laura terug naar de casita. Daar lopen ondertussen een aantal verzopen waterkiekens die een tropische regenbui hebben moeten doorstaan om van hun stageplaats naar huis te komen.
De macaronischotel wordt heel erg geapprecieerd en een uitzonderlijke keer is er geen overschot. De avond passeert met het vertalen van evaluatieformulieren en het tekenen en kleuren van vlinders en schildpadden, …

Donderdag en vrijdag zijn twee gewone stagedagen, de kleuterleidsters denken erover om wat verandering te brengen in hun situatie en maken een planning op zodat ze elk apart gaan staan en dus meer kansen creëren om hun Spaans te oefenen en initiatieven te nemen. Joke heeft de scampi niet goed verteerd en moet noodgedwongen een dagje stage skippen.
In de casita wordt duchtig verder gewerkt. De planten die op het terras staan en ondertussen al bomen kunnen genoemd worden verhuizen naar beneden wat toch een beetje spektakel oplevert.

De werkweek wordt afgesloten en het weekend wordt ingezet vrijdagavond met een bezoek aan de ‘Supercines’ waar een deel van de studenten naar ‘Cinderella’ gaan kijken.

Het weekend begint vroeg want om 8u30 stipt vertrekken Kristof, Laura, Renée en Thaïs naar Montañita. Met de zeven overige studenten heb ik een weekendje Puerto Engabao gepland, hetgeen uitgenomen de ‘fiësta’ dezelfde troeven heeft als Montañita en nog veel meer. Het wordt voor iedereen een heel ontspannend weekend, alleen de evenaarszon maakt dat sommigen toch niet zo goed slapen. Het is maar ’s avonds dat de meesten ontdekken op welke plaatsjes niet voldoende zonnecrème gesmeerd is. De ingrediënten van een perfect weekend: een prachtig strand, knappe surfers, veel vissersbootjes, enorme scampi, een gezellig hostelletje, een wondermooie zonsondergang, een heerlijke piña colada, geen muggen, een excellente surfleraar, een uitzonderlijke halo, een verfrissende wind en ik kan zo nog even doorgaan …

Net voor het donker zijn we terug in de casita waar ondertussen ook Maya en Kristel zijn toegekomen, twee docenten van Karel de Grote, die een kijkje komen nemen naar de stageplaatsen van de verpleegkundigen en de vroedvrouwen. Ook de studenten die Montañita gingen bezoeken komen even later tevreden en voldaan terug thuis. De wederzijdse ervaringen worden in het zwembad uitgewisseld en ik ga nog even met de docenten de wijk in om te eten en te informeren naar hun plannen voor de komende week.

week 2

meer foto’s

Vandaag gaan ook Laura en Kristof aan de slag, Isabel maakt hen wegwijs in het algemeen ziekenhuis Luis Vernaza waar de paperassen in orde gebracht worden.

In de casita gaan de veranderingswerken onverminderd voort. Heel de casita krijgt een schilderbeurt, de loopbrug en de balustrade is klaar maar de ploeg van Fernando gaat door met slijpen en lassen om een groter afdak te maken op het terras om de bar naar daar te verhuizen. Die is nu in gebruik door de studenten als keuken.

 

 

 

 

 

 

Dinsdag heb ik een afspraak met Liliane en de meisjes in de kinderopvang om de poppenkast iets korter te maken en nog wat afspraken te maken zodat de kleuterleidsters in de kinderopvang aan de slag kunnen om de gevel en de patio achteraan een beetje op te fleuren met leuke afbeeldingen.

Woensdag is haciëndadag. Dr. Ricardo geeft daar dan consultatie voor de mensen van Los Vergeles, een afgelegen landbouwgebied en naar gewoonte assisteren Renée en Thaïs stagiaires vroedkunde van kdg) hem daarbij. Henry, en ikzelf gaan samen met Sebastian op verkenning om het traject uit te zetten van het kanaal dat zal gegraven worden. Dat kanaal zal dienen voor het buizensysteem dat zal aangelegd worden om water aan te voeren van het kanaal naar het waterreservoir. Gelukkig heb ik mijn hoed meegebracht want het wordt een hete wandeling, de boeren die wonen aan het einde van de wandeling voelen met ons mee en we worden getrakteerd op water en soep. Geovanny komt ons weer ophalen en we brengen nog een bezoek aan de buren die vaste klant zijn in ons gezondheidscentrum en ons dankbaar zijn voor de gezondheidszorgen die ze daar krijgen en dat tonen door ons een lading ‘pitahaya’ (een hele lekkere cactusvrucht die zij kweken) mee te geven.

Geovanny is meegekomen om onze verblijfplaats op de haciënda in orde te brengen, want voor volgend weekend is de groep studenten daar te gast. Renée en Thaïs hadden voorzien om voor school te werken volgend weekend, maar als ze de zonsondergang zien wanneer we terugrijden, beginnen ze toch te twijfelen aan hun plannen.

Vooraleer we terug naar de casita vertrekken, staat er nog een onverwachte activiteit op het programma. De biggetjes moeten gecastreerd worden en Sebastian heeft daar assistentie bij nodig. Dat wordt dus een hele belevenis onder hevig gekrijs. De honden laten deze delicatesse niet aan zich voorbijgaan!

Donderdag neem ik de tijd om mijn administratie een beetje onder controle te krijgen, een hoop mails moeten nog beantwoord worden. Ricardo Koenig belt nog om te informeren of de stagiairs in het weeshuis en het kinderhospitaal het naar hun zin hebben en ik kan daar positief op antwoorden. Joke en Céline zijn erg enthousiast dat ze in het operatiekwartier de hele week mogen assisteren bij de operaties van hazenlippen waarvoor een gespecialiseerde delegatie uit de VS gekomen is. Ilona en Berten beleven ook elke dag wat nieuws maar ik vertel ook aan Ricardo dat ze een beetje gefrustreerd zijn omdat de communicatie niet gesmeerd loopt. Hij stelt voor om dit te coördineren met Martha die instaat voor de organisatie van de vakantiecursussen.

De kleuterleidsters komen enthousiast thuis want ze zijn heel tevreden over het schilderwerk dat ze hebben aangebracht op de gevel en de patio van de kinderopvang en ze hebben daarvoor ook bevestiging gekregen van hun Ecuadoriaanse collega’s.

Ook Kristof en Laura zijn erg opgetogen over hun stagedag. Hun collega’s willen hen zelfs een week langer houden dan gepland.

Het was te verwachten na zo een drukkend hete dag, de eerste echte tropische regenbui, waardoor hier en daar water moet worden weggetrokken en gedweild.

De laatste dag van de werkweek al, terwijl het lijkt of die net is begonnen. Vanavond is het mijn beurt om te koken. Heel de week hebben de studenten om beurten hun beste kookkunsten boven gehaald om voor de rest van de groep te koken, wat eigenlijk meestal wel gelukt is. Ik heb voor vanavond beloofd om pannenkoeken te bakken en rijstpap te maken voor dessert. De vroedvrouwen die meestal in hun appartementje eten, offeren zich deze keer op om mee te komen eten.
Na het eten is iedereen volledig in weekendstemming en wordt de befaamde ‘coctel casita’ geschonken, wat de stemming nog meer bevordert. Wat muziek erbij, een uitbeeldspelletje, nog een cocktail en de avond eindigt in het zwembad voor een wedstrijdje Thomas More versus Karel de Grote.

Zaterdagmorgen wordt dan het weekend naar de haciënda voorbereid. Er worden inkopen gedaan voor de barbecue en rond de middag kunnen we dan op avontuur vertrekken. De pick-up speelt hierbij de hoofdrol want de minibus is te laag om iedereen tot boven de brengen, zodat de laadbak wordt volgeladen met jonge meisjes (en ook twee jongens).

Aangekomen op de haciënda, geniet iedereen van de rust en het gevoel alleen maar omringd te zijn door natuur. Alleen de muggen ’s avonds zijn iets teveel natuur, maar het kampvuur maakt veel goed. Niet iedereen slaapt even goed, maar de wentelteefjes als ontbijt maken veel goed.

Rond de middag keren we terug huiswaarts waar de hele familie Bolaños geniet van het zwembad en de ‘caldo de salchicha’ van mami Alba.
Berten neemt het initiatief om een studentenvergadering te beleggen om nog wat afspraken te maken in verband met de organisatie van het leven in de casita de volgende weken (beurtrol voor het koken, afspraken over het gebruik van het internet, …)

Het is zondag dus gaan we vandaag uit eten, het wordt hamburger met frietjes, maar ik kan me echt niet laten verleiden en ga bij de ‘Chonero’ in het begin van de straat een ‘morro’ halen om mee te nemen. Om het weekend af te ronden ga ik nog met de vroedvrouwen mee een ijsje eten in de nieuwe ijsbar ‘Chispita’.

Klaar voor stageweek 3.

week 1

We zijn er weer eens aan begonnen. Jaar nummer zes is van start gegaan met 2 vroedvrouwen van Karel de Grote Hogeschool, 4 studenten verpleegkunde van Karel de Grote, 4 studenten van de lerarenopleiding van Thomas More en eentje van Artevelde Hogeschool. Drie maanden zullen ze hier in de casita lief en leed delen. In april komen er nog 2 studenten van de lerarenopleiding van Artevelde Hogeschool bij, zij zullen zes weken stage lopen.

Zondag na een lange vlucht was iedereen tevreden eindelijk in Ecuador en in de casita te belanden.

Maandag en dinsdag werd dan met de hele bende een bezoek gebracht aan de verschillende stageplaatsen, als daar zijn de Mujeres de lucha en de kinderopvang in Cristo del Consuelo, het kinderziekenhuis Leon Becerra en het opvanghuis voor geplaatste kinderen Hogar Ines Chambers. Aan het nuttige werd meteen het aangename gekoppeld door de bezoeken af te wisselen met een bezoek aan de Mirador de Bellavista waar je een fantastisch uitzicht hebt op de immense stad Guayaquil en een wandeling langs de Malecon del Salado met een korte pauze op een terras aan de rivier. De dag wordt afgerond met een etentje in de Chuchuranga (scampi voor het merendeel en pollo voor de anderen)

Woensdag was het dan voor de meesten de eerste werkdag. Die begon wat later dan normaal omdat iedereen eerst nog de weg moest getoond worden om er te geraken met de bus. Kristof en Laura die pas maandag kunnen beginnen, zetten zich meteen aan hun eindwerk. Niet zo simpel omdat in de casita grote werken aan de gang zijn. Er wordt geslepen, gelast, geschilderd, … De loopbrug tussen de keuken en de bar, waar al jaren over gesproken wordt, is bijna voltooid.

Alle stagiairs komen één voor één enthousiast terug van hun stage, moe maar voldaan. Ze geraken ook een beetje geacclimatiseerd zodat de meesten niet om 9 uur al in bed liggen zoals de vorige dagen maar er nog een spelletje Perudo gespeeld wordt.

De tweede stagedag is iedereen al vroeg de baan op. Guy, bomma en bompa vertrekken vandaag terug naar België en daarom wordt tegen de middag een afscheidmaal bereid dat kan tellen. De eenden die gisteren werden meegebracht van de haciënda gaan eraan en de mammi maakt er een heerlijk gerecht mee (seco de pato). In de loop van de namiddag krijgen we bezoek van ons nieuw huisdier, dat mij vorig jaar ook al eens kwam bezoeken in mijn kamer. Aanvankelijk zorgt hij wel voor wat hilariteit, maar hij wordt al snel aanvaard. Uiteindelijk vindt hij de weg toch terug naar zijn natuurlijke habitat in de mangroven achter de casita.

Iedereen is op tijd terug van de stage zodat de gezamenlijke maaltijd nog kan afgerond worden met een evaluatie van de voorbije dagen en de organisatie en planning van de komende. Berten voelt zich niet zo goed, die heeft zich van de grote dorst laten verleiden om kraantjeswater te drinken op zijn stageplaats. De avond wordt afgerond met het uitwisselen van de ervaringen van de voorbije dag.

Berten heeft het kraantjeswater niet overleefd, wat wil zeggen de ganse nacht niet kunnen slapen van de krampen. Die vertrekt dus niet mee en Ilona (die samen met Berten in het weeshuis stage loopt) vertrekt dus samen met de kleuterleidsters met dezelfde bus naar haar stageplaats. Ik neem Kristof en Laura op sleeptouw om de weg naar hun stageplaats (het algemeen ziekenhuis Luis Vernaza), waar zij maandag zullen beginnen, te gaan verkennen.

De kleuterleidsters komen terug thuis onder de verfspatten. Blijkbaar was het vandaag een kindvrije dag en kregen ze een verfborstel in de hand gestopt om de lokalen een verfbeurt te geven, spijtig van hun T-shirts en broeken.

Na de eerste stagedagen staat ongeveer iedereen zijn hoofd naar de buitenschoolse activiteiten die dit weekend op het programma staan. We beginnen vanavond al direct met een bezoek aan de grootste vismarkt van Guayaquil, de mercado Caraguay, die naast de Guayas ligt en waar alles te vinden is van krabben, schaaldieren, schelpen, haaien, en andere vissen als daar zijn de picudo, albacora, corvina, dorado, … We kiezen een mooi exemplaar van de albacora uit die voor ons in stukken gesneden en gefileerd wordt. We krijgen alles mee van kop tot staart en nemen hem onder het ijs in de frigobox mee naar de casita.

Zaterdagmorgen zet iedereen zich zoals afgesproken was aan het werk voor school zodat tegen de middag iedereen klaar is voor de verkenning van de stad Guayaquil. Iedereen behalve Berten want die blijft gebukt onder de krampen. De medicatie en alle aandacht van al het vrouwelijk schoon blijkt niet te helpen, dus wordt er contact opgenomen met Dr. Ricardo. Die zit momenteel nog in Quito maar komt vannamiddag terug en zal dan meteen langskomen. Vermits de vroedvrouwen vannamiddag niet mee op stap gaan laten we Berten onder hun goede zorgen achter en trekken de stad in. Als we ’s avonds terugkeren is Geovanny al onderweg naar de apotheker en tegen de ochtend staat er al terug een glimlach op Berten zijn gezicht, vanmiddag kan hij weer mee op stap.

De vroedvrouwen, Laura en Céline hebben gisteren goed doorgewerkt en kunnen al van ’s morgens vertrekken naar het Parque histórico. We spreken ’s middag af aan de voetgangersbrug naar het Isla Santay om dan samen een wandeling te maken op het eiland en de krokodillen te bezoeken. De afspraak loopt een beetje mis doordat ze zich met de taxi laten afzetten aan de verkeerde brug, maar ze maken aan de andere kant ook een mooie wandeling, die voor iedereen wordt afgesloten in de yacuzzi van de casita. Zondag wordt de ‘uit-eten-dag’ en zelfs Berten eet al een stuk kip en wat rijst.

Na een leuk weekend is weer iedereen klaar voor een weekje stage.

meer foto’s week 1

meer foto’s afscheidmaal bomma en bompa

 

 

Afgerond

Het vijfde jaar studenten begeleiden is alweer voorbij. Ondertussen is het toeristisch seizoen voor Casita Belga al volop aan de gang.

Alle studenten hebben hun buitenlandse stage met succes afgerond en kijken vol heimwee terug op een mooie tijd in Ecuador, daarvan getuigen de verhalen en foto’s.

Voor volgend jaar zijn er nu al 12 kandidaten die ik in september en oktober bij de start van het nieuwe schooljaar zal ontmoeten. Casita Belga zal hen opnieuw van ganser harte ontvangen.

Het begin van het einde

maandag 12 mei 2014

We zijn alweer bijna twee weken verder en we hebben niet stil gezeten.

De kusttour lijkt al een eeuwigheid geleden. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken.

De kleuterleidsters hebben een nieuwe start genomen door van stageplaats te veranderen. Ze gaan nu elke dag naar het weeshuis, dat eigenlijk geen echt weeshuis is, maar waar wel kinderen verblijven die om een of andere reden niet meer bij hun ouders kunnen wonen. Het is op zich weer een hele aanpassing. Ondertussen blijven Camille en Sarah hun diensten in Luis Vernaza afwisselen met hun assistentie aan Dr. Ricardo elke woensdag in het dispensarium op de haciënda en Louise blijft de steun en toeverlaat van de oudjes in Cristo del Consuelo. De eindwerken krijgen meer en meer vorm en voor sommigen is het einde al in zicht.

De kleuterleidsters staan zo ver dat ze nog een weekenduitstap kunnen plannen.  Ze komen bij mij om raad en aanwijzingen en ik kom gemakkelijk in de verleiding om in te gaan op hun vraag om hen te vergezellen. Het wordt dus een weekendje Puerto Engabao waar ik een stukje van mijn hart verloren ben sinds ik er de eerste keer kwam nu een viertal jaar geleden. Wie naar de foto’s gaat kijken zal begrijpen waarom.

Vandaag begint dan weer een gewone werk- stageweek en het aftellen naar het einde is ook begonnen, voor de kleuterleidsters nog maar 13 keer slapen, voor Camille en Sarah drie nachtjes langer en Louise blijft nog het langst. Ikzelf zet binnen drie weken weer voet op Belgische bodem om daar dan vier weken later terug te vertrekken.

einde maand twee

Woensdag 30 april 2014

De laatste dag van maand twee.

Vorige zaterdag waren we uitgenodigd op de ranch van Dr. Ricardo in Bucay, een daguitstap die de moeite waard bleek te zijn: een ongelooflijk uitzicht, een riviertje om af te koelen, paarden en cowboys, muziek, eten en drinken, meer moet dat niet zijn.

Zondag wordt geen rustdag, maar werkdag, het einde komt langzaam dichterbij en de druk om eindwerken, literatuurstudies, bachelorproeven en andere taken af te krijgen, wordt steeds groter.

Maandag wordt door de kleuterleidsters definitief afscheid genomen van de Mujeres de lucha en dat gaat gepaard met cadeautjes.

Louise haar stage bij de adultos mayores (bejaarden) gaat onverminderd door, maar de kleuterleidsters ruilen de guardería (kinderopvang) vanaf volgende week voor de school die dan opnieuw begint. Omdat de kleuterklas in Cristo del consuelo pas in juni terug begint, hebben we afgesproken met Ricardo Koenig om de volgende weken stage te lopen in het schooltje van het weeshuis. Dinsdag brengen we daar een bezoek en daar wordt net de vakantiewerking afgesloten, zodat we een voorstelling krijgen van al wat er tijdens de vakantiemaanden aan activiteiten werd gedaan.

Woensdag is het dan alweer feestdag, Jorge verjaart en dus kunnen we niet anders dan taart eten en cocktail drinken, een goede opwarming voor de vierdaagse naar de kust. Daarmee sluiten we april af en gaan we de laatste stagemaand in.