schoolbezoek

Vrijdag 16 april 2010

Om half zeven loopt de wekker af zodat we om half acht aan het schooltje staan. Er staan al wat kleuters te wachten, maar de juffen zijn er nog niet, de bus heeft vertraging. Na een tijdje dagen ze op en kan de ontvangst van de kleuters beginnen. In vergelijking met de verhalen van de eerste dagen, verloopt dit al heel rustig en vlot. De dag wordt geopend met een paar liedjes en een groot aantal van de kleinste kleutertjes zijn al erg betrokken bij het klasgebeuren. Er zijn er echter ook nog een aantal die er afwezig wij zitten. Nayara controleert de aanwezigheden door elke kleuter afzonderlijk goeiemorgen te wensen, waarop die moet antwoorden dat hij aanwezig is. De kleuters noemen hen ‘tia’ (tante). In de klas van de oudste kleuters zorgt Femke voor het ochtendritueel.

De juffen maken van de gelegenheid gebruik om mij hun probleem met het sanitair te tonen en vermits ik met Carlos inkopen gaan doen, besluiten we eveneens voor vlottersystemen voor de WC’s te zorgen.

Carlos loodst me door de stad en ik ben blij als we uiteindelijk met matrassen en doorspoelsystemen terug in de Casita aankomen, want de diarree en hoofdpijn van gisteren slaan alweer toe. We gaan in de Riocentro nog op zoek naar vuilbakken en ventilator en rijden dan terug naar de sloppenwijk en maken de juffen gelukkig met een ventilator en vlottersystemen.

Ik eet een beetje yoghurt en ga op bed liggen, val in slaap en wordt wakker met nog een slechter gevoel dan voordien. Een douche en een duik in het zwembad leveren een beetje beterschap op.

De meisjes maken zich klaar voor een kort weekendje Montañita en ik loods hen door het drukke vrijdagnamiddagverkeer naar de Terminal Terrestre waar ze de bus nemen. Ze moeten allemaal nog geld afhalen (en er staat een flinke rij aan te schuiven), dus ik ga al naar de loketten waar de tickets verkocht worden, maar daar staat ook een fikse rij. De laatste rechtstreekse bus naar Montañita vertrekt binnen een kwartier en het ziet er niet naar uit dat het binnen die tijd mijn beurt zal zijn. Dan verschijnt er een jongen die me aan vijf tickets kan helpen voor de laatste bus en de meisjes op het nippertje aan het perron krijgt waar de bus klaar staat om te vertrekken. Hij wil daar natuurlijk wel voor beloond worden.   
Het wordt een lange trage rit terug naar de Casita want het verkeer zit helemaal dicht.

Het avondmaal wordt klein en licht om mijn maag en darmen niet te belasten en de avond wordt rustig, alleen Rulan is nog in de Casita en die kijkt een filmke op zijn laptop. We krijgen nog eens (lang geleden) een fikse regenbui, zodat alles nog een is opgefrist.

Advertentie