sola en la casita

Zaterdag 17 april 2010

Rulan vertrekt al vroeg naar Abras de Mantequilla waar hij uitgenodigd werd om een regatta van lange smalle roeiboten bij te wonen met de familie waar hij een tijdje geleden logeerde.

Ik heb dus het kot voor mij alleen en besluit om daarvan te genieten. Ik doe nog voorzichtig met fruit, maar hetgeen ik eet wordt voorzichtig verteerd. Ik werk mijn blog en foto’s bij en beantwoord nog wat mails die al lang zijn blijven liggen.

Na de middag neem ik een taxi naar de artisanale markt in Guayaquil en koop er op bestelling een overwegend geel geweven tafelkleed van 3m lang voor 20 dollar. Ik zie nog een hoop leuke dingen maar laat die voorlopig nog hangen of liggen. Ik heb nog tijd om souvenirs te kopen en kom hier zeker nog wel eens terug.

Ik ga nog inkopen doen voor het avondmaal want ik verwacht zeven man (eigenlijk maar één en zes vrouwen) terug tegen het avondeten. Het wordt vol au vent met puree en sla met tomaten, want dat was er een vorige keer niet van gekomen. Ik kan het niet laten om in de Riocentro langs de Sweet & Coffee te passeren voor een espresso met een ‘rollito de membrillo’ (een koekje gevuld met guayaba, dat is een soort fruit) en dat had ik beter niet gedaan. Als ik in het warenhuis naar de wc wil gaan is die gesloten voor een poetsbeurt en ik moet me haasten om boven in de Riocentro nog net op tijd in de wc te geraken.

Rond half acht zullen ze thuiskomen, dus ik zet de puree in de oven, de vol au vent klaar op het vuur en de sla nog even in de koelkast. Tijdens het avondmaal krijg ik alle verhalen van Montañita te horen en worden alle aanwinsten geshowd, oorbellen, tattoo’s, enkelbandjes, … Ook nadien op het terras komen de herinneringen aan de belevenissen in Montañita weer naar boven, ze hebben ervan genoten. Jorien heeft blijkbaar de show gestolen en half Montañita geanimeerd.

Morgen wordt een werkdag want de eindwerken zijn nog niet helemaal (of nog helemaal niet) klaar!

Advertentie