tour 042014

Vrijdag 25 april 2014

Bijna drie weken zijn voorbij gevlogen. De eerste week nog volk ontvangen in de casita. Onder meer de broer en zus van Bie die zaterdag mee op tour vertrekken, maar eerst nog even de kust gaan verkennen. Vrijdag is er dan een afscheidsfeestje voor de studenten geneeskunde die zaterdag terug naar België gaan om daar onmiddellijk met een laatste stage voor dit schooljaar te beginnen.

De vier kleuterleidsters, de twee verpleegsters en os Toon en os Lien staan zaterdagmorgen klaar voor een negendaagse rondreis door Ecuador. Van de eerste uren in het busje dragen ze niet veel mee, daarvoor is het feestje van de vorige avond verantwoordelijk. De rit gaat tot bij de Tsachilas van Santo Domingo en verder naar Mindo. Het opstellen van een heel reisverslag zou teveel tijd kosten, maar ik denk dat de foto’s voor zich spreken.

Ergens onderweg nemen we met pijn in het hart afscheid van os Toon en os Lien, want zij moeten terug naar België en naar school en aan het werk.

Dat moeten wij ook een paar dagen later op maandag 21 april.

Ook week drie vliegt voorbij maar ik slaag erin om al heel wat reservaties te maken voor hotels, bussen en uitstappen voor het toeristisch seizoen van juli/augustus en september, dus het werd een productieve week.

In het programma van deze week zat ook nog een feestje om de 23^ste verjaardag van Ann te vieren.

 

Advertentie

Puerto Engabao

Zondag 6 april 2014

Vrijdag wordt er nog hard gewerkt, eerst op de stageplaatsen en nadien aan de eindwerken, literatuurstudies, bachelorproeven en andere taken voor de respectievelijke hogescholen. Met een gerust geweten kan er dan zaterdagmorgen vertrokken worden naar Montañita voor een weekendje ontspanning. Liesbeth en Sarah kiezen ervoor om tijdens het weekend nog wat door te werken maar de zaterdag willen ze wel nog even mee naar Puerto Engabao. Yaneth heeft een vrije dag dus die is in de wolken dat ze ook mee kan. Het wordt een rustig dagje écht genieten van (veel te veel) zon, zee, strand met duizenden krabben, vissersboten, ceviche met scampi, piña colada, … . Op de terugweg doen we nog wat sightseeing langs de dorpjes waarvan Jorge zegt dat de beschaving er nog niet is doorgedrongen.

De billen en neuzen getuigen ’s avonds van veel te veel zon en daar is zelfs geen factor 50 tegen opgewassen.

Als we thuiskomen zitten Geovanny, Jorge en maestro Wellington (de aannemer die de constructie- en herstellingsklussen in de casita uitvoert) op het terras de werkweek af te sluiten met een pintje. Al snel wordt duidelijk dat ze niet aan het eerste pintje bezig zijn, wordt er niet veel zinnige praat meer verteld en krijgt iedereen de slappe lach. Een douche en vroeg naar bed is wat hierop volgt voor de ‘leones’ zoals ze zichzelf noemen, maar daar is momenteel weinig van te merken.

Ook de ‘princesas’ zijn geveld door een teveel aan zon.

De zondag wordt voor mij een echte rustdag, Sarah en Liesbeth werken de hele dag nog door, enkel op de middag wordt er een pauze genomen in de vorm van een bezoekje aan ‘Juan Valdez’ die lekkere koffie en taartjes verkoopt.

Van de andere ‘princesas’  hebben we om vier uur ’s namiddags nog niets gehoord, dus die zullen het ook wel naar hun zin hebben, vermoed ik.

meer foto’s

kippensoep

Donderdag 3 april 2014

De week is net begonnen en morgen is het alweer vrijdag. Ik kan me al met moeite herinneren wat er maandag en dinsdag op het programma stond.

Dinsdag komen de meisjes van AFS op bezoek die ik een rondleiding geef langs alle projecten van Cristo del Consuelo. We gaan ook een kijkje nemen in het dispensarium van Jardines del Salado waar ze heel tevreden zijn dat er uiteindelijk ook Belgische meisjes bij hen willen komen helpen.

Gisteren was het dan weer haciendadag. Twee van de vier AFS-meisjes gaan mee om Sebstian nog te helpen papaya planten. Voor het middagmaal stel ik voor om in Chongon kip te kopen om soep van te maken, maar Geovanny suggereert om een kip van Sebastian te slachten. De meisjes zijn erg geïnteresseerd en ik maak er een hele fotoreportage van. De soep smaakt uiteindelijk heerlijk na het zware werk dat vooral door de brandende zon en de hitte uitputtend is. In de namiddag wordt het iets draaglijker en moe en vuil keren we terug naar de casita. Maar eerst trakteert dr. Ricardo ons nog op hele lekkere gebakjes, een soort eclairs, die ik in Ecudor nooit eerder gezien heb.

Vandaag wordt het  dan weer een dag van administratief werk, heen en weer gebel en gemail met de boekhoudster, reserveringen maken voor de zomer en de studenten, vergadering met Guy en de boekhouder, brieven opstellen en mails beantwoorden.

Onder de studenten worden de plannen voor het weekend duidelijk. De studenten geneeskunde en Louise vertrekken morgen naar Puerto Lopez om dan de anderen die zaterdag vertrekken te ontmoeten in Montañita.

een hele week

Zondag 30 maart 2014

Er is alweer een week voorbij zonder dat het ervan gekomen is om mijn verhaal te doen.

Ik probeer om alles samen te vatten maar ben ervan overtuigd dat ik een heleboel dingen zal vergeten te vermelden.

Maandag vertrekt Liesbeth voor haar eerste stagedag samen met Camille en Sarah die haar binnenloodsen in Luis Vernaza en de verantwoordelijke van de dienst verpleegkunde doet de rest. De andere studenten gaan natuurlijk ook gewoon naar hun stageplaats, maar dat is al gewoon, hoewel ze steeds met nieuwe verhalen naar huis komen.

’s Avonds ontvang ik drie meisjes die hier 10 maanden op uitwisseling zijn met AFS, ze hebben al zeven maanden achter de rug en hebben nu vakantie. Ze zouden graag binnenkort als de school terug begint wat vrijwilligerswerk doen en komen bij mij eens informeren of dat zou kunnen. We spreken af dat ik hen vrijdag meeneem naar het dispensarium en hen de werking van de Mujeres de Lucha ga voorstellen om te zien of iets hen ligt. Sebastian gaan meehelpen op de haciënda zien ze blijkbaar ook wel zitten, daar zou ik hen dan volgende week woensdag mee naartoe kunnen nemen.

Guy komt maandagavond aan in Guayaquil en we spreken af om de volgende dag tijd te nemen om bij te praten. Dat gebeurt dus dinsdag en het neemt wel wat tijd in beslag want niet alleen moet ik gebrieft worden over wat in België nog gebeurd is, ook Guy krijgt een heleboel informatie te verwerken.

Woensdag is haciëndadag en Sarah en Camille gaan nog eens mee om de dokter te assisteren. Sarah moet het werk echter alleen doen want Camille wordt vandaag de eerste patiënte. Ze voelt zich niet echt lekker. Tegen de middag krijg ik een berichtje dat ook Shana zich niet goed voelt en samen met Ann vroeger naar huis is gegaan.
Donderdag is het de beurt aan Bie en tegen de middag komt ook Melanie vroeger terug van haar stage. De hele donderdag wordt er uitgeziekt. Ikzelf moet ook geregeld het toilet bezoeken maar voel me niet slecht. Ik kom er zelfs toe om grote kuis te doen in mijn bureauke. Er kan heel veel weggegooid worden, zodat ik meer plaats krijg om alle souvenirtjes die de studenten en de groepen in de loop van de jaren hebben achtergelaten een degelijk plaatsje krijgen.

Ik krijg een berichtje van de AFS-studenten/vrijwilligers dat ze in Guaranda zijn blijven plakken en dus niet op de afspraak kunnen zijn. Ik ga dus alleen naar de Mujeres de lucha waar nog het een en ander moet afgesproken en duidelijk gemaakt worden ivm de samenwerking. Behalve Camille is iedereen terug op de been en aan het werk. De geneeskundestudenten hebben een korte werkweek en vertrekken voor een lang weekend naar Riobamba en Alausi voor een rit langs de Nariz del Diablo.
Kort na de middag vertrekken ook de kleuterleidsters op weekend, zij gaan Cuenca onveilig maken en het plan is om zondag via Ingapirca terug te komen.
Er blijven dus nog over de drie verpleegsters en Louise. Die zien het wel zitten om mee naar La Resaca (een restaurant op de Malecon 2000) te gaan eten. Normaal staat daar krab op het menu, maar deze maand is er net een beperking in het krabben vangen, zodat we later nog eens zullen moeten terugkomen. Desalniettemin laten we het niet aan ons hart komen en drinken een cocktail. Er staan nog genoeg andere lekkere gerechten op het menu. Het wordt een hele gezellige avond in de branding van de Guayas (want dat is de vertaling van ‘Resaca’).

Zaterdag vertrekt Liesbeth dan nog voor een dagje richting Ayampe en Sarah, Camille en Louise plannen een dagje werken aan schooltaken. ’s Avonds vinden ze toch dat ze er nog even uit moeten en trekken samen naar de Mall del Sol een winkelcentrum aan de andere kant van de stad.

Er zijn bij wijze van uitzondering geen feestjes in de buurt van de Casita, die ik nu helemaal voor mij alleen heb en zelfs de honden zijn uitermate rustig. Dat wil dus zeggen drie uurtjes volkomen rust, wat me hier maar zelden overkomt.

fiesta en Chongon

Zondag 23 maart 2014

Niemand moet speciaal vroeg opstaan, maar ook de zonsopgang is magnifiek en al snel zit iedereen weer aan tafel voor het (op de haciënda traditioneel geworden) ontbijt van wentelteefjes.

Na het ontbijt staat een wandeling met uitleg over het waterproject op het programma. Dat was er gisteren niet van gekomen omdat we direct aan het werk gegaan waren. Het systeem heb ik kunnen uitleggen maar spijtig genoeg kon ik het niet aanschouwelijk maken omdat er geen enkele druppel water in het reservoir zat. Het zal nog moeilijk worden om alle plantjes groot te krijgen als het regenseizoen voorbij is.

Na de wandeling wordt het stilaan tijd om alles weer te beginnen opruimen en kan de voorbereiding van het cowboyfeestje beginnen. Alle haren worden gekamd en gevlochten zoals het hoort bij een echte cowgirl en tegen de middag zijn we klaar voor de echte cowboys.

Het feest bevat alle nodige ingrediënten: muziek (iets te luid naar ons gevoel, niet luid genoeg voor de Ecuadorianen), drank, eten, paarden, taart, piñata … zie fotoverslag.

Het wordt nog moeilijk om te vertrekken maar we zijn allemaal zoooo moe (er is er zelfs één die tijdens het feestje in slaap valt) dat we toch niet het einde van het feestje afwachten om terug te keren naar de casita.

meer foto’s

papaja

Zaterdag 22 maart 2014

Liesbeth ziet het niettegenstaande de jetlag wel zitten om mee naar de haciënda te gaan voor het weekend en zo vertrekken we rond de middag met de hele bende (11 studenten in totaal).

Het regenseizoen is dit jaar heel droog geweest en zo komen we zonder hindernissen aan op de haciënda. Het laatste stuk (5 km) wordt door de meerderheid gestapt, gewapend met zonnecrème, muggenmelk en water. Boven wordt alles geïnstalleerd en na de picknick zijn we klaar voor het plantwerk. We hebben geluk dat er wolken voor de zon gekomen zijn, zodat het werk iets minder zwaar valt. Maar iedereen is toch blij, als Sebastian het einde van de werkdag aankondigt en de generator aanzet die ervoor moet zorgen dat er water uit de douche komt.

We worden getrakteerd op een magnifieke zonsondergang die alles oranje kleurt, de groepsfoto lijkt dan ook gefotoshopt maar is puur natuur.

meer foto’s

 

 

 

 

 

 

 

 

koken eten

Vrijdag 21 maart 2014

Flessen water en gas, borden, bestek, potten en pannen, wc-papier, lakens, EHBO-tas, …. Alles wordt klaargezet om zeker niks te vergeten meenemen morgen naar de haciënda.

De dokters hebben vandaag een dagje vrij en doen nog een uitstap naar Puerto el Morro om naar de dolfijnen te gaan kijken en het vogeleiland te bezoeken.

Het is al heel snel middag en de kleuterleidsters en de verpleegsters maken er een kooknamiddag van.
Camille en Sarah hebben voor vanavond hun collega waar ze elke dag mee kunnen meerijden naar het ziekenhuis uitgenodigd op een Belgisch etentje. Op het menu staat vol au vent met aardappelkroketjes. Ze zijn de hele namiddag in de weer met het trekken van een kippenbouillon en het uitbenen van de kip. Yaneth en ik assisteren bij het rollen van de kroketjes. Ondertussen wordt de keuken van het appartementje door de kleuterleidsters ingenomen voor de bereiding van een speciaal gerecht waarvan ik alweer de naam vergeten ben.

Tegen de tijd dat ik naar de luchthaven vertrek om Liesbeth, de laatste studente verpleegkunde, te gaan afhalen, is het eten klaar, maar er wordt ook voor mij gezorgd want er is voldoende overschot om nog van alles mee te eten en het is om ter lekkerst.

ziek

Donderdag 20 maart 2014

Ik breng een wekelijks bezoek aan de Mujeres de lucha in Cristo del Consuelo. Louise mag vandaag Dr. Ricardo assisteren die een groot aantal oudjes van de wijk op consultatie krijgt. Ik loop met Geovanny en de maestro (zo noemen ze hier een aannemer) langs de guarderias (kinderopvangcentra) om te gaan opmetingen doen. De lokalen zijn opgedeeld in kleine plaatsen voor de verschillende groepjes en die worden momenteel afgescheiden met tafels, matrassen, … Het is de bedoeling dat er daar nu poortjes voor gemaakt worden.

Tegen de middag zijn alle opmetingen gedaan en is de offerte gemaakt, maar steekt de migraine ook weer de kop op en keer ik terug naar de casita waar ik de namiddag onverrichterzake doorbreng.

Tegen de avond gaat het dan weer iets beter en houden we nog een grote winkelbeurt in de Rio Centro. De aankopen voor het weekend worden ineens al gedaan, want het plan is om met de hele bende naar de haciënda te trekken en dat vraagt wel wat voorbereiding.

waterdrager

Woensdag 19 maart 2014

Geovanny en Dr. Ricardo rijden naar de haciënda voor de wekelijkse consultaties.

Onderweg gaan we even langs Chongon waar Julio een feestje voorbereid voor zondag. Julio is de man waar we steeds op kunnen rekenen als er op de haciënda met de koeien of de paarden iets mis is en die ook de paarden van de dokter verzorgt (zie foto’s bevalling). De dokter nodigt de meisjes uit op het cowboyfeestje. Er zal een show met de paarden worden opgevoerd, een country-orkestje zal er muziek maken en er zal worden gedanst en gebarbecued.

Geovanny kocht gisteren nog een voorraad medicijnen en die wordt nu verdeeld over de praktijk in Los Vergeles (waar de haciënda gelegen is) en Cristo del Consuelo (waar hij elke donderdag consultatie houdt).Geovanny speelt de hele dag doktersassistent want er worden voortaan ook dossiers opgemaakt van de patiënten en er moet dus heel wat informatie ingevuld worden op de formulieren, de patiënten krijgen een dossiernummer, …

Het regenseizoen heeft niet veel water aangebracht dit jaar, waardoor het waterreservoir helemaal droog staat en Sebastian het moeilijk heeft om de nieuw aangeplante papaja’s, maracuya’s en ananasplanten te laten groeien. Zoals twee weken geleden moet er dus water van het kanaal gehaald worden, maar deze keer staat het niveau iets hoger, waardoor we niet met emmers de tank moeten volscheppen, maar water kunnen aftappen van een kraan. Door de druk van het water is echter de buis gesprongen en die wordt nu hersteld, niet door de loodgieter maar door de schatbewaarder van de vereniging van boeren van Los Vergeles en niet met een soldeerbout maar met houten paaltjes en touw. Het systeem werkt en de tank op de camionette kan uiteindelijk worden gevuld en overgeheveld in de tank die boven op de heuvel staat en de papajaplanten en maracuyaplanten moet voorzien van het nodige water om te kunnen groeien. Een tweede rit naar de waterbevoorradingskraan is nodig om de tank helemaal te vullen en daarmee is het grootste deel van de namiddag ook voorbij.

Ter voorbereiding van het weekend van de studenten gaat we met heel het gezelschap Sebastian, Geovanny, Dr. Ricardo en ikzelf nog naar boven om de verblijfplaats te inspecteren en te controleren of er voldoende water, … is om de prinsessen te ontvangen. Er staan nog een 300-tal papajaplantjes klaar en ik beloof om Sebastian hier zaterdag mee te helpen en te informeren bij de studenten of er daar ook nog vrijwilligers zijn om te helpen.

Ik heb nog de hele dag lopen niezen en snotteren en voel me ondanks de tabletjes die de dokter me gegeven heeft allesbehalve lekker. Zelfs een uitgebreide douche kan hier niet meer aan verhelpen, dus ik kruip vroeg in bed.

meer foto’s

boekhouding

Maandag 17 maart 2014

Gedaan met feesten en luieren, de werkweek is duidelijk terug begonnen. Zowat de hele dag doen we erover, Geovanny en ik om een duidelijk overzicht te krijgen van de uitgaven van de voorbije maanden. Alle facturen die Geovanny in die tijd verzameld heeft, alle kosten die gemaakt werden, worden netjes geregistreerd. Ik maak een formulier op, waarmee hij dat voortaan dagelijks kan bijhouden, zodat hij zelf een overzicht kan blijven houden en ik voel me net terug instructeur in de bediendenopleiding van de VDAB.

Wat er nog van de dag overschiet wordt besteed aan winkelen met de kleuterleidsters in de Rio Centro.

Dinsdag 18 maart 2014

Om 5.24u wordt ik wakker van de skypebel op de computer in het kantoortje naast mijn kamer. Ik haast me om het geluid af te zetten want de kamer van Louise grenst ook aan het kantoortje en het is nog wat te vroeg om al op te staan. Liesbeth, de studente verpleegkunde die volgende vrijdag als laatste zal toekomen, heeft nog een vraagje en realiseert zich niet dat het hier nog nacht is.

Dit wordt dus een extra lange dag want ik kan de slaap niet meer vatten. Op de koop toe heb ik keelpijn en ben ik snipverkouden. Ik hou het dus bij de alledaagse beslommeringen en neem geen extra initiatief.

De plannen voor het weekend beginnen vorm te krijgen: de studenten geneeskunde hadden graag eens een bezoek gebracht aan de haciënda en de andere studenten zien een weekendje op de buiten ook wel zitten. Dat vraagt dus om een beetje voorbereiding, dus ik besluit om morgen op prospectie te gaan.