Zondag 30 maart 2014
Er is alweer een week voorbij zonder dat het ervan gekomen is om mijn verhaal te doen.
Ik probeer om alles samen te vatten maar ben ervan overtuigd dat ik een heleboel dingen zal vergeten te vermelden.
Maandag vertrekt Liesbeth voor haar eerste stagedag samen met Camille en Sarah die haar binnenloodsen in Luis Vernaza en de verantwoordelijke van de dienst verpleegkunde doet de rest. De andere studenten gaan natuurlijk ook gewoon naar hun stageplaats, maar dat is al gewoon, hoewel ze steeds met nieuwe verhalen naar huis komen.
’s Avonds ontvang ik drie meisjes die hier 10 maanden op uitwisseling zijn met AFS, ze hebben al zeven maanden achter de rug en hebben nu vakantie. Ze zouden graag binnenkort als de school terug begint wat vrijwilligerswerk doen en komen bij mij eens informeren of dat zou kunnen. We spreken af dat ik hen vrijdag meeneem naar het dispensarium en hen de werking van de Mujeres de Lucha ga voorstellen om te zien of iets hen ligt. Sebastian gaan meehelpen op de haciënda zien ze blijkbaar ook wel zitten, daar zou ik hen dan volgende week woensdag mee naartoe kunnen nemen.
Guy komt maandagavond aan in Guayaquil en we spreken af om de volgende dag tijd te nemen om bij te praten. Dat gebeurt dus dinsdag en het neemt wel wat tijd in beslag want niet alleen moet ik gebrieft worden over wat in België nog gebeurd is, ook Guy krijgt een heleboel informatie te verwerken.
Woensdag is haciëndadag en Sarah en Camille gaan nog eens mee om de dokter te assisteren. Sarah moet het werk echter alleen doen want Camille wordt vandaag de eerste patiënte. Ze voelt zich niet echt lekker. Tegen de middag krijg ik een berichtje dat ook Shana zich niet goed voelt en samen met Ann vroeger naar huis is gegaan.
Donderdag is het de beurt aan Bie en tegen de middag komt ook Melanie vroeger terug van haar stage. De hele donderdag wordt er uitgeziekt. Ikzelf moet ook geregeld het toilet bezoeken maar voel me niet slecht. Ik kom er zelfs toe om grote kuis te doen in mijn bureauke. Er kan heel veel weggegooid worden, zodat ik meer plaats krijg om alle souvenirtjes die de studenten en de groepen in de loop van de jaren hebben achtergelaten een degelijk plaatsje krijgen.
Ik krijg een berichtje van de AFS-studenten/vrijwilligers dat ze in Guaranda zijn blijven plakken en dus niet op de afspraak kunnen zijn. Ik ga dus alleen naar de Mujeres de lucha waar nog het een en ander moet afgesproken en duidelijk gemaakt worden ivm de samenwerking. Behalve Camille is iedereen terug op de been en aan het werk. De geneeskundestudenten hebben een korte werkweek en vertrekken voor een lang weekend naar Riobamba en Alausi voor een rit langs de Nariz del Diablo.
Kort na de middag vertrekken ook de kleuterleidsters op weekend, zij gaan Cuenca onveilig maken en het plan is om zondag via Ingapirca terug te komen.
Er blijven dus nog over de drie verpleegsters en Louise. Die zien het wel zitten om mee naar La Resaca (een restaurant op de Malecon 2000) te gaan eten. Normaal staat daar krab op het menu, maar deze maand is er net een beperking in het krabben vangen, zodat we later nog eens zullen moeten terugkomen. Desalniettemin laten we het niet aan ons hart komen en drinken een cocktail. Er staan nog genoeg andere lekkere gerechten op het menu. Het wordt een hele gezellige avond in de branding van de Guayas (want dat is de vertaling van ‘Resaca’).
Zaterdag vertrekt Liesbeth dan nog voor een dagje richting Ayampe en Sarah, Camille en Louise plannen een dagje werken aan schooltaken. ’s Avonds vinden ze toch dat ze er nog even uit moeten en trekken samen naar de Mall del Sol een winkelcentrum aan de andere kant van de stad.
Er zijn bij wijze van uitzondering geen feestjes in de buurt van de Casita, die ik nu helemaal voor mij alleen heb en zelfs de honden zijn uitermate rustig. Dat wil dus zeggen drie uurtjes volkomen rust, wat me hier maar zelden overkomt.