vergaderen

Maandag 12 april 2010

De kleuterleidsters beginnen aan hun tweede stageweek. Carlos gaat met hen mee tot aan het schooltje.

Ik breng Joeri en Billy tot aan het kanaal waar Sebastien hen met de paarden komt ophalen. Het is de bedoeling dat vandaag en morgen het irrigatiesysteem in elkaar gestoken wordt. Joeri en Billy blijven dus overnachten op de haciënda in de hoop morgen het werk te kunnen afmaken.

Nayara wil na de middag een wandeling gaan maken met haar broer en papa naar de Cerro Blanco (witte berg). Dat is een stuk subtropisch regenwoud op 10 min rijden van de Casita dat eigendom is van Holcim, de cementfabriek. Ik bel om te reserveren want het domein is helemaal afgesloten en enkel toegankelijk door reservering. De kleine wandeling kan zonder gids maar ze kiezen voor de grote met gids (waar ze later wel spijt van hebben). Wandelen in een subtropisch regenwoud is nog wel iets anders dan in de Ardennen. Ze zijn echter wel heel enthousiast over alle dieren die ze ontmoeten (behalve dan over de muggen). Ik doe niet mee met de wandeling, maar breng hen door de poort tot bij de gids want Guy heeft voor deze namiddag een vergadering gepland met Martine van de vroedvrouwen voor Ecuador. Zij is de enige van de groep die nog in Ecuador is. Hun project loopt niet zoals ze het verwacht en gewenst hadden. Martine vindt dat ze enkel gebruikt wordt door de Sotomayor om studenten te begeleiden en dat was niet de bedoeling. Dan is er ook nog de vaststelling dat echt arme vrouwen hier niet terecht kunnen om te bevallen. Daarom ook stelt Guy hen nu voor om een praktijk op te zetten in de wijk Cristo del Consuelo waar het schooltje is. In de namiddag staat dat leeg en via de moeders van de kindjes van Los amiguitos de Menbol is vlug een doelpubliek bereikt. Een samenwerking met Ricardo, gynaecoloog die een eigen praktijk heeft en vriend des huizes van Casita Belga, zouden ook de risicogevallen kunnen geholpen worden. Martine zal over het voorstel nadenken en het voorleggen aan de achterban in België.

Dan is een personeelswissel aan de orde, Marlene de secretaresse van Casita Belga wordt vervangen door Maria Fernanda. Er moet heel wat uitgelegd, gecommuniceerd en gereorganiseerd worden. Maria Fernanda zal voortaan van maandag tot vrijdag elke namiddag de administratie komen doen. Ik wordt meteen ingeschakeld om een computer gebruiksklaar te maken (bij Marlene gebeurde alles nog via de telefoon), installatie van OpenOffice, Skype en de printer.

De kleuterleidsters gaan eten naar de ‘’Gran Chef” en ik ga mee. De twee taxichauffeurs maken er een erezaak van om als eerste aan te komen. De taxi waarin Lisa, Femke en ik zitten is alleen wat aftands, de voordeur gaat helemaal niet open en de achterdeur aan de kant waar Lisa zit, vliegt tijdens de rit ineens gewoon open. Ze had het nog niet meteen door, maar zag aan mijn gezicht dat er iets niet klopte. Het eten was lekker en gezellig. De terugrit ging nog sneller dan de rit ernaartoe.

Terug in de Casita hadden we Rulan, Margo en Jorien al terug thuis verwacht, maar we zien nog niemand. Aan de telefoon verteld Margo dat ze onderweg zijn. Hun bus heeft, zoals ook die vanuit Cuenca vorige zondag, een klapband gehad. Na de verhalen uit Quito te hebben verteld en gehoord, kan iedereen naar bed.

Advertentie